KIŞ İÇİN PRELÜDLER VIII
denizin kış duyurusu kumun serinliği,
burada kıyıda uzam, zaman nerede,
deniz kabuklarında mı,
salyangozların izinde mi yoksa
kokuları renkleri ortaya çıkaran yağmur
serabı da ortaya çıkar
göreyim bedenimde yeniden doğduğumu
göreyim otuz kuşla birlikte uçtuğumu
uzaklara yağan yağmur olayım
denizin dizi dibinde çöküp oturayım
gölgem beni çıkar karanlıktan, uçayım,
nasıl da döndüm buğday benizli yağmura
KIŞ İÇİN PRELÜDLER IX
gök boş, göğe bağlıyorum
köpeğin sesini, sessizlik de
olan bir şey, duyuyorum sadece
kayalara vuran denizin sesini
kayalarda kurduğum düş
açılıyor denize, kürek çekiyor
(kim mutlu olmuş dünyada
kim bulmuş yitirilen huzuru)
deniz, kapılmış okyanus
rüzgârına, nereye sürüklüyor,
kıpır kıpır tekneyi, susarak
yıktığımız insanın doluluğunu
denize açılmışken epeyce
boşluğummuş sanki ölüm
durup dururken teyeller atıyor
düşünceme akşam saatlerinde
Evrensel Kültür Dergisi, Ekim 2009
Sayı: 214
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder