AHMET ADA
YAZ İÇİN PRELÜDLER IV
rüzgârı kovalıyor üç beş köpek
(rüzgârı kovalamak da neyin nesi?)
ay düşüyor kuyuya Kevser
mutsuzluğun kulağı kuyuda Kevser
bana büyük suları kollamak düşüyor
öteki yüzyılda kalıyor geyik sesleri
sese dönüyor büyük sular, birdenbire
gümüş sese, denizin yabanıl uykusuna
yürek yıkık, dönüp bakıyorum
akşamı kovalıyor eski sokağın taşları
bir adımla geçiliyor Kevser
varlıktan yokluğa, su tükeniyor
aylandızı, barajı, tuz gölünü
yanıma çekiyorum, susuyorum
kaknus dolanıyor başımın üstünde,
iri yalnızlıkları geçiriyorum ipe
küller başıma kanatlar başıma
YAZ İÇİN PRELÜDLER VII
bir martı birdenbire denize dalıyor
bir bulut rüzgârı dağıtıyor
türküsünü söylüyor ot
aynı anda
akşam ayaklarını sürüyerek gidiyor
(görüp de gördüğünü diyen yok)
on sekizinde bir kızın
yüzünde göçüp gidiyor akşam
kıyıdan uzaklaştığında
geride boşluğu kalıyor
deniz olduğu yerde duruyor
yolunu buluyor tin
savrulmuş tırpan
saf yağmur
çözemediğim yalınlık
aynı yerde duruyor
Mor Taka, Bahar 2009, Sayı: 12
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder